ANADOLU ÇOCUĞUYUM
Ben,
Anadolu çocuğuyum;
Sırtıma yorgan yaptım;
Taşı. Toprağı ve kumu.
…
Yaşamın en tatlı çağında;
Aydınlık sabahlar böldü,
Uykumu.
…
Keriz Dağında yalınayak,
Oğlak kuzu kovalayarak.
İnsafına sığındım; Çakır dikenlerinin.
…
Ben,
Anadolu çocuğuyum.
…
Yaşama inat;
Güç verdi gecelerime,
Yalnızlığım.
…
Ata’nın dediği gibi;
“Öğün, Çalış, Güven” Diyerek.
Ahmet AYAZ
Kayıt Tarihi : 8.1.2018 10:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Ayaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/01/08/anadolu-cocugu-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!