Ben annemin kaybetmediği çocuğu
Okula gidince adını öğrenen
Ten rengi de duyguları kadar koyu
Varlığı- yokluğu hemen kabullenen
Benim için en uzak, karşı tepeler
Güneşi örtecek kadar ulaşılmaz
İçimdeki sevda, şehirdeki evler
Vesaitin yok ise yaya varılmaz
Ayakkabı lastiktir, ismi soğuk kuyu
Bizde izler diğerine çok benzer
Değirmenler dönmez, kesilince suyu
Çeşmede koyunlar birbirini ezer
Somun yufkanın eskiden rakibidir
Ne gelirse şehirden siner kokusu
Kaneviçede işlenir yastık örtüsü
Çorak damlar da çökmeye meyillidir
Kayıt Tarihi : 20.6.2014 10:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!