Anadolu Çocuğu Şiiri - Ercan Gülünay

Ben Anadolu çocuğuyum gülüm
Anlamam şaşaa’dan, şöhret’ten.
Yoğurdu bile üfleyerek yerim
Korkarım kinden,nefretten

Sana uyan bir tek yönümü söyleyemem!
Senin gittiğin yollara istesemde gelemem.
Yokluğunu görmek istemediğim,değerlerimi,
Gönül bahçemde yetiştirip,bir çırpıda silemem.

Seninde aşkın bir gün gelip bitecek.
İşte o zaman kelime bulamayacaksın söyleyecek.
Bir çicekle yaz geçmez misali varlığım,
Senide mutlu etmeyecek bir zamanlar gülüm.

Dengi dengine olmalıdır der Atalarım hep.
Bu böyle olmuştur ezelden ebediyete dek,
Yüreğim yetmez gücüm yok aşk acısını kaldıracak,
Sen yoluna ben yoluma biz böyle mutlu oluruz. gülüm ancak.