Sen Gidiyorsun Şiiri - Hasan Güven

"Sen gidiyorsun,
Çok geçmeden canın çeker de geçersen
Aramızda uyuyan çayırları.
İçinden gülüyorsundur
Baktıkça o delikanlılara:
Sırım gibi, korkusuz bakışlı,
Senden daha az yaşama şansı olan
Ve ölümün keyfine bırakılmış
Uzanıp sere serpe toprağın bağrına
Ülkemin delik deşik edilmiş ovalarında.
Nedir gözlerimizde gördüğün
Çelikle alevin gürlemesinde
Şu karanlık havanın içinde?
Nasıl bir çırpınış-hangi korkulu yürek?
Gelincikler ki-kökleri insan damarlarında-
Soluyorlar, solup düşüyorlar durmadan."

Ve sen gidiyorsun,
Kâbuslar içinde uyanan bir ana
Odasına koşuyor evladının karanlıkta
Ve üç damla kanı sıçrıyor ayaklarına kardelenin….

Ve sen gidiyorsun
Oğlunun başını okşuyor bir baba
Ankara tren garında
Çiğdemler ki-içine kapanır bu koyu karanlıkta-

Ve sen gidiyorsun,
Yığınlarca solmuş çiçekle dolu
her yanı ülkemin
Boğuluyorum,acı boğacak beni.
Gelincikler ki-kupkuru yalnızlıktan-

Ve sen gidiyorsun
Olanca öfke ve çılgınlığınla
Fidanlar ki-yaşamın baharında-
Solup düşüyorlar durmadan

Suçlu ben değilim
Olmadım katillerle bir,olmayacağım da…

Hasan GÜVEN
Mart 2016,Bursa