ANADOLU AĞZI VE UNUTULMAKTA OLAN KELİMELERLE BİR UYARLAMA
Goyunları, Alibiklerin ağılın cüce gölgesine çektikten sonra, ben de ardıç ağacının gölgesine uzandım. İçim gecmiş. Ürüyamda ebemi gördüm.Gene anamınan gavga ediyodu:
”Gıı, uluk gelin; asbapları yudun mu? ! ..” Anam, heç oralı olmadan yürüdü, ineğin yanına varıp çömeldi, başladı sağmaya. Ebem: “Elindeki inekten hıncını mı alıyon öle. Nasıl inek sağmayımış o! Memeklerini goparacağan elindekinin! Ama sana çok görülmez, babayın evinde inek mi gördün, goyun mu gördün! ..”
Anam, şöle bi doğruldu. Eteğinin siğini beline soktu. Ebeme doğru gaşının altından bi baktı ki, bu ısıcakta burnundan alaf çıkıyodu sankim. Ebem, anamın ökesini beklermiş gibi elindeki çırpıynan önündeki tavukları kişaladıktan sona gene başladı sayıp-dökmeye:
“Ne bakıyon öle? ! Benim gapıya gelmeden önce şemiğinden kir, duluğundan bit eksik olmuyodu! Teneşirde yunasıca anan gapı gapı gezeceğem diye sana iş öğretmemiş ki! Hoş, ben de öğredemedim ya! Kerpiç gibi gafan var. Lalki! Bi daha bana öle bakarsan o çipildekli gözlerini nah böle oyar-alırım bak! ”
Anam sabredemedi. Elinde süt dolu helkeyinen doğruldu. Ne zaman ebemin yanına vardı; annayamadım. Helkeyi galdırdığı gibi ebemin başından aşşağa boşalttı.
Ürüyanın etkisinden olacak, dirkedek uyandım. Yandaki anızda cocuklar, büvelek dutmuş bi ineği yakalamaya çalışıyolarıdı. Sol böğrüme yaslanıp, bi cıgara yaktım. Goyunlar, benim doğrulduğumu görünce tek tek ayağa kalktılar. Oyusam daha hava ısıcağıdı. Ben, yengattan uyurmuyum diye güneşi yağırnıma alıp, sağ börümün üstüne yattım emme, açlıktan garnım gavzınıyo; uyku ne gezer.
Kayıt Tarihi : 8.9.2007 08:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok güzel bir Aanadolu uyarlaması. Okurken memlekete gittim sanki. Alkışlarla 10
Dudaklarınızdan tebessüm, kaleminizden mürekkep, artsın eksilmesin.
Sevgiler...
Âlimoğlu
Hocam bu tür yazılarınız çok, bunları severek okuyor, her yazınızı özlemle bekliyorum.
Saygılar..
TÜM YORUMLAR (13)