Anadolu Şiiri - Oğuzhan Kılıçarslan

Anadolu’da yaşayıp övünürdüm ben,
Her gün değirmene giderdim ben,
Buğdayımı öğütürdüm,ekmeğimi yapardım,
Tarlamı ekerdim,meyvemi alırdım,
Tertemiz hayatla geçinip yaşardım ben,
Tertemiz havamla yaşardım ben.

Bir gün dediler ki git koca İstanbul’a,
Taşı,toprağı altınmış yararmış bana,
Vurdum sırtıma yükümü,koyuldum sabah yola,
Geldim şu kocaman,zengin İstanbul’a,
Ne taşı zenginmiş ne toprağı altınmış,
Ne işim varmış benim İstanbul’da.

Anadolu dururken geldim İstanbul’a,
Geldiğim ilk gece yattım sokakta,
Sabah kalktığımda açtı karnım çok aç,
Zengin İstanbul’dayım Ya Rab,benim rızkımı aç,
Beni doyur gönlüme yelken aç,
Ey koca İstanbul,ne de zenginmişsin.

Bütün bu olanlar yetmezmiş gibi,
Birde karakola düştüm oldum zır zırdeli,
Ey koca İstanbul,gönder beni geri,
Geldiğim günü unut,Anadolu’ma gönder beni,
Bekle beni Anadolu,geliyorum sana geri,
Affet beni,özledim seni…