ANADOLU
Binlerce yıllık
Ağıtlarda büyüdün
Nennilerde ağladın
Anadolu
Keske analarla
Dolu olsaydın
Uğrunda cenkler yapıldı
Uğruna dal bedenler
Düştü toprağa
Yedi iklim
Dört mevsim
Yedi kıta
Duydu şöhretin
Her dönemde kadim
Sürgün
Soygun
Ve
İsa`dan sonra
İnsanı
Sen çarmıha gerdin
Son yüzyılda
Kayıpların
Faili meçhulların
Yargısız infazlarınla
Tarihe geçtin
Çanakkale“de
Antep“te
Omuz omuzaydın
Kürt Memo“yu
Arkadan vurdun
Hep anadolu
İmajınla
Babalara oynadın
Bazan analığın
Tutar gibi oldu
Ama sen
Kaşarlanmış pezo gibi
Delikanlı ayakları ile
Mafyalığa soyundun
Sen hiç mi hiç
ANA DOLU
Olmadın
Olsa olsa
Baba dolu
Yani babaların yurdu
oldun
Ama yüreğimde
Ama gönlümde
Sen hep ANADOLUYDUN!
2. 10. 96
Ramazan ÖncelKayıt Tarihi : 9.4.2006 14:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ramazan Öncel](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/09/anadolu-52.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!