Anadolu Şiiri - Emrah Bekci 2

Doğu’nun yüksek dağlarında kardelen açar,
Beyazı temiz, umudu diri, gönlümden taşar.
Erzurum yaylalarında rüzgâr bir başka eser,
Senin sevdanla yüreğim titrer, baharı yaşar.

Akdeniz’in kıyılarında sarı zambaklar parlar,
Torosların bağrında aşkıma türkü yollar.
Portakal çiçeği kokusu gibi mest eden bir hâl,
Seninle can bulur her sabah, aşkımda yanar.

Karadeniz’in sisli yaylaları, mor menekşelerle bezeli,
Yeşilin her tonunda sen varsın, kalbim seninle deli.
Fındık dalları misali ince, zarif nazın,
Sana bakan gözlerimde yağmur gibi bir özlem gizli.

İç Anadolu’da papatya tarlaları serilir sonsuza,
Bozkırın ortasında sevdam filizlenir umutla.
Kapadokya vadilerinde peribacaları tanır seni,
Gökyüzüne uzanır dualarım, yıldızlarla konuşa.

Ege’nin yumuşacık rüzgârında güller açar,
Beyaz zakkumlar altında hayalinle gönlüm coşar.
İzmir’in deniz kokusu taşır sevdanın yankısını,
Sonsuz mavilikte batar gözlerim, sevda dolu bakışınla.

Güneydoğu’nun ovasında sarıçiğdemler yükselir,
Fırat kıyılarında hayalinle yüreğim inler.
Hasretle yoğrulmuş topraklarda umut yeşerir,
Aşkımın sesi yankılanır, her baharda filiz verir.

Marmara’nın adalarında açar fesleğen dalları,
İstanbul'un martıları taşır sevdamı diyar diyar.
Boğaz’ın rüzgârında sana dair türküler var,
Tarihin her köşesi aşkımızı yazmış aşikâr.

Van’ın mavi gölünde sümbüller dalgalanır,
Dağların heybetinde sevdan efsane olur anlatılır.
Munzur’un vadisinde ters laleler suskun,
Sana ulaşamayan her yol ayrılır, dertli yankılanır.

Batı Anadolu’da lavanta tarlaları serilir,
Mor kokularla aşkım gökyüzüne yükselir.
Afyon’un lale bahçeleri aşkını yazar,
Gönlümdeki rüzgâr hep senin için eser.

Bu Anadolu’nun her bir çiçeği adını fısıldar,
Her yaprakta, her dalda, aşkına özlem akar.
Sevdanla dirilir bu toprakların umudu,
Adınla açar gönlümde her baharın soylu çiçeği.