Dinle ey çocuk!
Atalarının kanıyla suladığı bu topraklar benim.
Bedelini canlarıyla kanlarıyla ödeyip,
Sana yurt eyledikleri bu vatan benim.
En kıymetli varlığından aldım adımı,
Seni doğuran ana gibi, Analarla doluyum.
Bağrımda nice babayiğitler büyüten benim.
Yedi iklim köşe bucak bütün insanlar,
Gözleri benim üstümde bana bakarlar.
Nice medeniyetlerle yoğruldu hamurum.
Bildin mi şimdi beni Türklerin ana yurduyum.
Adım annenden yadigâr, yurt olmam atalarından
Bildin mi şimdi beni ey çocuk! Ben Anadolu’yum.
Sebati Manav 16 Kasım 2019
Kayıt Tarihi : 5.6.2023 18:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sebati Manav](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/06/05/anadolu-317.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!