Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
zemin hazırladım gec başa hiyae
mekanlar düzdürdüm sen döşe diye
sana kale oldum hep yaşa diye
senin için yıkılmayan sur benim
kutlarım hocam tebrikler
Vatan sevgisi bir başkadır candan, yardan.
Serden geçeriz biz de, geçilmez bu diyardan
Özgürüz hak için hak önünde durururuz divan
İnsan için hak hukuk adalete giden yol benim
Sn. Şair, çok fazla söze gerek görmüyorum. Vatanımız adına okuduğun en güzel şiirlerden birini kaleme almışsınız. Candan kutluyorum. Talat Semiz.
Korkut Hocam,Anadolumu Dile getirmiş.Ama bizim zaten gidecek başka yerimiz yok.Anadolu Son Kale,Son Mekan.Ve toprağı Kutsal benim için Bizim için.Uğruna verilecek bir Can'ımız var.Onuda seve seve.Yüreğin dert görmesin Hasan Hocam.
Yüreğinize emeğinize sağlık
Yüreğine sağlık sevgili dostum Kalemin Daim İlhamın bol olsun Bir örtlük te benden olsun
Ben Anadoluyum, eyilmez başım
Yere düşsede, yok olmaz naaşım.
Artık duysunlar beni, kavim kardaşım
........... Hak uğrunda dövüşen güç benim
........... Zor zamanda, tutunacak dal benim
Haktan gayri başka ilah bilemem
Namert kuldan, asla medet dilemem
Ben vatanım, insanları ayrı gayrı göremem
............ Her zorluğa karşı koyan benim
............ Külünden yine doğan anka benim... Can Dostu/ Şebap TEKER
can-ı gönülden kutlarım muhabbetle
Sevgili antoloji.com şair sayın:Hasan Korkut,
Sevgili Anadolumuza yakışan güzellikte bir şiir olmuş. Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bu şiirinize Tekirdağ'dan yirmi beşinci tam puan geliyor.
Tebrik ediyor; başarınızın daim, kaleminiz her dem kudretli olması ve ilham perinizin başınızdan eksik olmaması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum.
_____*#####*____şair kâlbinize____*######*
___*########* ___armağandır.____*########*
_*###########* ___ilhamınız_____*#########*
_*############* ____bol______*###########*
_*#############*___olsun____*###########*
_*#############*__________*############*
_*###############**_____**#############*
__*###############__*__##############*
___*###############*__*############*
____*###########################*
_____*#########################*
______*#######################*
________*###################*
_________*#################*
__________*###############*
___________*#############*
____________*###########*
_____________*########*
______________*######*
________________*###*
_________________*#*
__________________
____________
____________
____________(: kutluYORUM :)
Sevgi ve saygılarımla. Yorum + antoloji + Tam puan.
Dr. İrfan Yılmaz. - ^'^'^TEKİRDAĞ. -
yürek kalem sesiniz daim olsun ilhamınız bol tam puan antolojimde saygı hürmetlerimle
ne harika dizelerdi bayıldım,kutlarım yüreğinizi ve kaleminizi sevgiler
Yüreginize kaleminize saglik üsdatim cok güzel bir siir duygularla dolu teprik ederim sizi saygilar
Bu şiir ile ilgili 86 tane yorum bulunmakta