* ***Anadolu * Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Cemreler düştü,
Kan kaynadı,
Canlılık başladı.
Evrende bir can,
Asil bir yürek,
Işıltılı bir çift göz,
Hayat veren bir nefes ki o orada!
Adı; Anadolu…

Baldan tatlı,
Çınardan ulu,
Katar katar turnaların semah döndüğü,
Kibelelerin beşik salladığı,
Toprağından bereket fışkıran,
Yedi iklim dört köşe,
Çağlara köprü,
Medeniyetlere ev sahibi Anadolu…

Renk renk,
Burcu burcu,
Dal budak, kök yaprak,
Çakra çakra,
Geçişlere gökkuşağı,
Simyası, kimyası,
Gen gen yediveren Anadolu…

Ey bahar gözlüm!
Sevda kaçağım,
Ay yüzlüm, buz saçağım,
Aldırma sen sitemlerime.
Yüreğimin ateşçisi,
Güneşten daha sıcağım!
Gülümseyişlerin çiçek çiçek,
Yukarılardan yıldız serp üstüme.
Kısmetimsen ister istemez koynuna düşeceğim! ?
Çürütme beni,
Severek yücelten,
Âşk ile dirilten,
Ruhlara hükümrân,
Cana can Anadolu…

01.03.2011 / ANTALYA