Anadolu Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Anadolu, ne kadar güzel.
Kuşlar öter; ovasında, yaylasında
İniler iniler yankılar.
Çayır büyür, çiçek açar toprağında;
Papatya, yaban gülü, nergiz, çiğdem.
Bir koku okşar burnunu; kekik.
Beyaz bir çiçek görürsün ağacında;
Zambak.

Mayıs sonunda, yükseklerde yeni açmakta;
Erik, kiraz, armut, nazlı elma.
Anadoluluyum bir obada,
Geziyorum yüksek dağında,
Kâh engin ovasında.
Ey güzel kız, şirin çocuk aklıma sen geldin.
Açık renkli yamaçları
Üzerindeki ağaçları;
Yeşil renkli yaprakları sana benzettim.
İnanır mısınız ne kadar güzeldi.
Derelerde, tepelerde ağaçlar,
Öten güzel kuşlar vardı.
Dedim görebilseniz ne güzeldi.
Sizde anlardınız Anadolu'nun güzelliğini.

Yaylaları, ağaçları, kırları, çiçekleri
Şırıl şırıl akan çayları dereleri.
Ağaçlara, çalılara yuva kuran;
Türlü çeşit eda ile şakıyan bülbülleri.
Görürdün, anlardın benim gibi,
Yaradan'ın kudretini.
İnanma, Charles Darwin' in zırvasına;
Hiçbir maymun insan olmadı..

Noter n. 3616