Anadır Şiiri - Âşık Enver Gürkani

Be on beş on altı yaşımdan sonra hep diyarı gurbet gezerdim, arada sırada köye uğrar anamı ziyaret ederdim. Yine bir gün köye anamı ziyarete döndüm, vakit akşama doğru idi. meğerse anam çok hasta imiş, yanına vardım ellerini öptüm hal hatır sordum benden ne istersen getireyim dedim. Dedi ki, oğlum ben dikenli gözenin suyundan isterim bana oradan su getir. Dikenli göze köyden çok uzak bir yerdedir, alt tarafı çayır hemen çayırın yamacındadır. Etrafı her türlü kokulu otlar ve dikenlerle sarılı, suya bir yandan otları kokusu bir yanda da dibindeki çamurun kokusu karışmış sanırsın ki, cennete akıp geliyor. Biz yazın su içerken ağzımıza mendil tutar öyle içerdik, çünkü içinde çok küçük böcekler vardı. Ben peki ana dedim dışarı çıktım yengeme dedim ki, sen bana bir ibrik ver karanlık çökmeden oraya varayım. Yengem dedi sen bu karanlıkta oraya varamasın gitsen dahi çayırın içinde çamurdan kurtulamasın, anam ne bilir köyün çeşmesinde doldur getir oradan getirdim de. Dedim ki yenge ben anama yalan söylemem ne pahasına olursa olsun gideceğim. Aldım ibriği yola koyuldum daha köyün üst tarafına varmadan karanlık çöktü ay ışığı da yok, ben nasıl gideceğimi düşünürken yolun kenarında bir at eyeriyle tam teşkilatlı duruyor. Yanında kimse yok acaba sahibi nerde diye düşündüm? Etrafta kimseyi bulamadım yaklaştım atın yanına buda bana Allah’tan bir mükâfattır dedim, ata bindim en kısa zamanda gözeye vardım ibriği doldurdum tam karanlık çökmeden geri döndüm, yine atı aldığım yere bıraktım sahibi gelirse aramasın diye. O at nerden geldi nasıl geldi bir sır olarak kaldı. Ben eve vardım ana buyur dedim sana su getirdim. Hafifçe doğruldu yastığına yaslandı dedi ki, oğul ben seni dokuz ay karnımda taşıdım iki senede emzirdim büyüyene kadarda neler çektim halede üstünde titriyorum sen ise bir damla suyu bana çok görüyorsun. Ben bu toprakta doğdum büyüdüm o çeşmeye ne kadar zamanda gidileceğini bilmez miyim sonra ayakkabılarında çamur izi yok beni mi kandırıyorsun. Dedim ana bir yudum iç oranın suyu olup olmadığını anlarsın. Bardağı daha ağzına götürmeden tamam oğul bu dikenli gözenin suyudur dedi Allah ne muradın varsa versin. Ben durumu ona izah ettim dedi ki, oğlum sen beni kırmadım Allah’ta sana o atı gönderdi. Buda anam hakkında güzel bir anı olarak bende kaldı. Bundan ötesini de tel söyledi görelim anama ne söylemiş bütün güzel analar ne dinlemişler.

Size birkaç kelam edem anadan
Her dünyaya gelen bayan anadır
Bir an ayrılırsa evlat yuvadan
Hasreti içinde duyan anadır

Ne yorulmak bilir nede uslanır
Gece kalkar taş duvara yaslanır
Dua eder Yüce Hakka seslenir
Niyetini eden beyan anadır

Temiz tutar yavrusunun bezini
Ninni söyler beşik eder dizini
Ufak bir ses gelse açar gözünü
Her bir şey kalbine ayan anadır

Ana hakkı hem kutsaldır hem farzdır
Ödenir mi ister sırtında gezdir
Bir senede bir gün anmak çok azdır
Her işi takdire şayan anadır

Yavrusunu okşar sever güldürür
Üstünü başını yıkar giydirir
Kendi yemez önce ona yedirir
Yemeden içmeden doyan anadır

Seksen sene fakir kalsa dünyada
Evladını salmak istemez yâda
Kışın ev içinde yazın tarlada
Tırnağıyla yeri oyan anadır

Cennet bahçesidir ananın döşü
Şefkat konusunda yoktur bir eşi
Bulur buluşturur hazırlar aşı
Önümüze sofra koyan anadır

Ana kastımızda aramaz suçu
Daha yaşlanmadan ağarır saçı
Yüzü güler ama kan ağlar içi
Ateşten gömleği giyen anadır

Âşık Gürkani der ey insanlar siz
Duydunuz mu tek bir canlı anasız
Hak yaratır her bir şeyi şüphesiz
Ama neslimizi yayan anadır

ÂŞIK GÜRKANİ