Anadan Üryan Şiiri - Necati Kavlak

Dün geldim, anadan üryan,
İbret alsın! âlem benden.
Yoktu üstümde, tül bile,
Güldü bu halimi gören.

Çok zaman geçti aradan,
Dört evlat verdi yaratan,
Her birisi, tatlı baldan,
Geçmeli herkes, bu yoldan.

Gezmek,görmek, ister gönlüm,
Bağ, bahçe, çayır, düz ova,
Süvari olmak muradım,
Gökte uçan küheylana.

Başta dizgin, ağızda gem,
Koşar küheylan dörtnala.
İşte! mahşer, durur orda,
Dönüp hiç bakmaz ardına.

Giderim geldiğim gibi,
Hak ettim, dört arşın bezi,
Elem od yakmazın sizi.
Yüzünüz hep gülsün emi....