Anadan Üryan Şiiri - Sevgi Keske

köyümde siyaset yok,
orda, ana sütünden azil,
körpecik delikanlı babam var.
orda, ne başka hayatları üç kuruşa satanlar,
ne de insanı arkasından oklayanlar,
yüreklenip ortaya kan salarlar,
orda açıktan söylenir herkesin bildiği yalanlar…

köyümde gün görmemiş ninem var,
tahta beşikte, toprağa belenmiş bebem,
düşmesin diye kundağı,
sıkıca sarmış annem,
heybeme doldurmuş çeşitli azıkları,
asma yaprağıma sarılı bulgurum, unum,
bazlamalarımın bağrı yanık, köyüm kokar,
ben, annemin örtmede yoğurup,
tandıra sürdüğü hamurum…

acılarınca yenilmiş çocuktan geriye kalanlar,
kendi acılarının öcünü insanlıktan alanlar,
dört-beş beden büyük gelmiş politik giysiler
içinde insancıklar,
gözlüklü atlarıyla dörtnal koştuğu zaman,
köyüm kan ağlıyor, anlamıyor,
nereye döndü zaman…

sizin olsun pullarınız,
ruhları da satın aldınız,
karaborsanıza düştü insan halleriniz,
havadan ucuz ‘’varlık’’larınız sizin olsun,
yeter bana varlığınıza şaşıran yokluğum,
toprağımın çamurundan burnuma tüter
varlıklarınıza olan fakir tokluğum,
ben, köyümün, sizin şehirli dalaverelerinizde bulanmış,
anadan üryan saf kızıyım…

12.01.2010