Ana, kalbine muhtaç, sanma ki hiç yanmadım
Hiç mi hastalanmadım, hiç mi seni anmadım
Nice el okşadı da hiç birine kanmadım
Anacım sana hasret, sanma ki hiç yanmadım
Kollarında salladın, uyumadın uyuttun
Her cefama katlandın, ve nihayet büyüttün
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
