Anacığım Unutmadım Şiiri - İsmet Develioğlu

Ölümünden Altı Yıl Sonra Canım Anama

Bize emanet edip gitti babam anamı
Viran eyleme dedi evim, barkım, yuvamı
Anamın yaşı geçti, seksenlere dayandı
Dünyada dert kalmadı hep anama sıvandı.
*
İki oğlu bir kızı var iken yakınında
Hiç biri olamadı bak anamın yanında
Kimi eziyet edip dar etti dünyasını
Kimi şartlara döktü anama bakmasını.
*
Tükenmeye yüz tutmuştu ki anamın mecali
Bacasını söndürmem dediği evden geçti
Altı oğlan üç kızdan Maraştakini seçti
Namazdayken secdede verdi emanetini.
*
Dizildi evlatları döktü göz yaşlarını
Kabire taşıdılar anamın naaşını
Kim nasıl davrandıysa düşünsün kara kara
Unutma konacaklar birer birer mezara.
*
Ne diyecekler bilmem o hesap zamanında
Anamdan olan haklar yüklenir mizanında
Ne olur anacığım affeyle orda beni
Üzdüysem, incittiysem bu dünyada ben seni.
*
Altı yılı geçirdim anacığım ben sensiz
Her zaman hatırladım, ağladım sessiz, sessiz
Her yemekte lokmalar boğazımı yırtıyor
Sensizliğin yüreğimi kor misali yakıyor.
*
Sevgin o kadar büyük ki hep minicik kaldım ben
Ümitvar oluyorum şefkat, merhametinden
Anacığım gel artık. Üstüm açık. üşüdüm
Karanlık gecelerde yalnız seni düşündüm.

11.01.2012
23.50