Yağmur yokluğuna mı yağdı,
çatıların yüzü neden hüzün kesti
penceren açılsa nasıl da çırpınırdı gözlerim,
kalesi düşerdi oracıkta gurbetimin...
şimdi nasıl saklanacağım,
hani kucağın, hani sıcacık ellerin
ne olur dostlarım arkadaşlarım
her gün beynime çivilenen şu acıdan uyandırın
öksüzlüğü hastane önünde edindim
kavuşacağımız o güne kadar
şimdi seni yalnızca rüyalarda mı misafir edeceğim..
.
Kayıt Tarihi : 30.9.2024 12:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!