Anacığım Şiiri - Zeki Çelik

ANACIĞIM

Sevmeyi de bana sensin öğreten,
Ana, baba deyip sensin söyleten,
Büyüğü,küçüğü sensin dinleten,
Arzulanan lisan, dil anacığım.

Sağımda, solumda seni görürüm,
Elimden tutarsın tıpış yürürüm,
Başına yaşmağı hep ben korurum,
Solmayan çiçektir gül anacığım.

Gönlümün kemanı,yüreğin sazı,
Çocukların elbet bitmiyor nazı,
Gözlerim yaşarsa çekersin sızı,
İçimden kopmayan tel anacığım.

Düşüşte, kalkışta çare oluyor,
Özüme,kalbime sevgi doluyor,
Uzakta da olsam beni buluyor,
İmdada yetişen el anacığım.

Dayanamaz oldum ben hasretine,
Yardımcı olayım kova, testine,
İhtiyacım sonsuz senin mestine,
Zekiyi kucakla gel anacığım.

13-7-2003 ZEKİ ÇELİK