Uyur gibi kapatıp o güzel gözlerini
Gidiverdin sonsuzluk alemine
İçimde bir kor bırakarak
Son tutuşummuş ellerini
Son öpücükmüş yanaklarına kondurduğum
Üşüyorum üstümü ört oğlum diyordun
Örttüm anacığım örttüm
Hemde kara toprakla örttüm
Şu sol yanım sızlayarak
Öksüz bıraktın beni çaresiz
Gittin ya o sonsuzluk iklimine
Bir kor ateş bırakıp içime
O ayaklarının altındaki
Cennet olsun mekanın
Kayıt Tarihi : 26.7.2014 03:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
(14 temmuz 2014 bir acının tarihidir)
![Mustafa Sina Arıncı](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/07/26/anacigim-87.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!