Anacığım Şiiri - Abbas Paksoy

Pembe pembe idi, yanakların,
Toprak bir dam idi, konakların,
Bembeyaz olmuş, siyah saçların.
Yaz bitti, kış geldi, Anacığım.

Hep yokluk gördün, varlığı yerdin.
Halı diye, kıldan çulu serdin.
İnsan gibi yaşamaktı, derdin.
Yaz bitti, kış geldi, Anacığım.

Kız-oğlan, boy boy evlat eyledin.
Beşik başında, ninni söyledin.
Geceleri, uykusuz neyledin.
Yaz bitti, kış geldi, Anacığım.

Gözler görmez, eller tutmaz olmuş.
Sesin çıkmıyor, ağzında kalmış.
Evlatların, bir girdaba dalmış.
Yaz bitti, kış geldi, Anacığım.

Paksoy’um naçardır, böyle söyler.
Kışın sonunda, yaz vardır, beyler.
Huriler-Melekler, hizmet eyler.
Kış biter, yaz gelir, Anacığım.