Âhım eritse de karşıki dağı,
Kalbimde sen varsın gül anacığım...
Felek örse bile bin türlü ağı,
Kalbimde sen varsın gül anacığım...
Soysalar rûhumu kendi özünden,
Sanmasınlar alev almaz közünden,
Benim kışım iyi, elin yazından,
Kalbimde sen varsın gül anacığım...
Çiçeğim solsa da yine açacak,
Yüzüm dört bir yana ışık saçacak,
Sevgi düşmanları bir gün kaçacak,
Kalbimde sen varsın gül anacığım...
Hazzetmem nefretten, hazzetmem kinden,
Keder bir sel olup taşsa da benden,
Ümit meltemleri esiyor dünden,
Kalbimde sen varsın gül anacığım...
Gam yüküyle dolar gönül dergâhım,
Elem ateşiyle yakar günâhım,
Ağlayıp duruyor çeşm-i siyâhım,
Kalbimde sen varsın gül anacığım...
Sımsıcak sevgindi benim cennetim,
Demlenir hüzünle şimdi hayatım,
Acep sürecek mi soylu hicretim?
Kalbimde sen varsın gül anacığım...
Sükûtî’yim, oldum dertlerle hemhâl
Ne gerçeğim artık ne de bir hayal
Etmeyin ne olur sevgiyi ihmal
Kalbimde sen varsın gül anacığım...
SÜKÛTÎ (Hızır İrfan ÖNDER)
YÜZAKI
MAYIS 2011 / SAYI: 75
Kayıt Tarihi : 8.5.2011 12:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anacığımı 1988'de yitirdim. Yanında değildim. Cenazesine dahi yetişemedim. İçim hâlâ acıyor, sızlıyor, yanıyor... Kader ölüsünü bile görmemi çok gördü! Kim bilir, belki de hep kalbimde yaşasın diyedir... Biliyor musunuz anasızlık her yaşta kötüdür...
TÜM YORUMLAR (1)