Anacığım Şiiri - Süleyman Bektaş

ANACIĞIM

Sen üzülme anacığım,
Gün olur devran döner.
Gün döner, ay döner,
Mevsim döner, çağ döner.
O isterse dağ döner, bağ döner.
Ok döner yay döner.
Gül harman olur, bülbül döner, bağ döner.
Dert veren Allah dermanı da verir.
Çağ döner, çare döner.
Bir, beş, onbeş derken fark ettin mi?
Geçip gitti doksanbeş.
Çiğ yumurtaya can veren Allah,
İsterse verir, doksan dokuz, yüz.
O’nda ömür sonsuz,
Sen ağladın onca yıl,
Ağlama sırası sende değil.
Ziyaretçi gelir türbeye.
Türbe ziyaretçiye değil.
Sen üzülme yeter ki.
Gelende sağ olsun, gelmeyende.
Yürekten yapılan her şeyi.
Bilende sağ olsun, bilmeyende.
Mevlamın defteri de mevcut kalemi de.
Yazılır elbet bir, bir.
Ayrılır nokta ile virgül.
Gün olur dönerse devran.
Kurulur ortaya mizan.
Olur ya, bir gün durursa zaman.
Köyde yaz biterde, düşerse hazan.
Zaman tükenirse an be an,
İşte ağlamak boşadır o an.
Hakkını helal et sevgili anam.
Dergâhta taşlar ağlamaz.
Gönül gözü görmeyen, başlar ağlamaz,
Hak aşığı dervişler ağlar,
Böcekler, kuşlar ağlar,
Yüreğe basılan taşlar ağlar,
Yoldaki engeller, yokuşlar ağlar,
Fenâ'yı bilmeyen başlar ağlamaz.
Şeyhe gitsen günahını bağışlamaz.
Bağışlarsa Mevla’m bağışlar.
O verendir, O alandır.
Kimse O’na karışamaz.
Gönül gözün kapatıp,
Kimse O’na ulaşamaz.
Gözden ırak olsa da, gönül yakındır.
Gönül isterse ırak yakındır.
Kavuşmak sevdası varsa içinde.
Yolları yok eder,
Vecd ile vuslatın varsa içinde.
Nefs-i emmâre yi fenâ fillah yok eder.
Sen ağlama anacığım,
Ne ederse Hak eder.

Süleyman Bektaş
(Çağdaşi)