Ellinin kara kışında
Çarşamba'da ocak başında
Günlerden Şubat üçünde
Dünyaya getirdin beni anam.
Yedi aylık doğduğum için
Yedi kat pamuğa sardın
Yellerden üşümesin diye
Tenini siper ederdin anam.
İnanç ile büyüttün
Ak sütünden verdin
Kalabalık evdeyiz diye
Yemedin, yedirdin bizi anam.
Genç yaşında babamızı yitirdik
Görmedi babamız okulları bitirdik
Gözyaşlarını yüreğinde dindirip
Mutlulukları bizimle paylaştın anam.
Evlendik çoluk çocuk sahibi olduk
Hepimiz ayrı ilde yuva kurduk
Yurtta kalan dertte kalır diyerek
Dertleri bizlere unutturdun anam.
Amansız dertlere tutuldun
Hiç şikayetin olmadı
Sekseni aşmış olsan bile
Çocukların sana doymadı anam.
Kırk yıl sonra kavuştun eşine
Akıl ermez feleğin işine
Yaşam denen şu yalan dünyayı
Bizlere bırakıp göçtün anam.
(İstanbul, 6 Haziran 2007)
Yusuf Ziyaeddin SivaslıoğluKayıt Tarihi : 7.6.2007 00:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Annemin vefatı üzerine yazdım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!