ANACIGIM Masamda oturuyordum,calışıyordum.Her zamanki neşe ile çalan telefon.Bugün acı acı caldı.Arkadaşım ahizeyi bana uzattıgında,ellerim titriyordu.Telefonda agabeyimdi aglıyordu anam ölmüştü,yıkıldım,gözlerimde yaşlar damla damla dökülmeye başladı.Bizi doguran yoguran dogruyu öğreten kutsal insan artık yoktu.Ana sevgisi,yüregimizde damarlarımızda dolaşan kanda her yerde bizimle.Anam sen yoksun ebediyettesin.Birgün bizde sana gelecegiz,kolların acık yüregin imanla dolu bizi sar anam. Dogruları yaptıgıma inanarak sana gelecegim,yüce makamında beni kabul et Anam.
Ertuğrul AkbalKayıt Tarihi : 3.2.2007 15:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiiri l986 yılında vefat eden Anamın ölüm haberini alıca dilimden dökülen sözcüklerden öylesine oluştu
Allah rahmet eğlesin....
TÜM YORUMLAR (1)