Anacığım Şiiri - Necmettin Pek

Sayısız çileler çektin
Saçını süpürge ettin
Sevgini miras bıraktın
Benim güzel anacığım

Kırıldı kolum kanadım
Koptu umudumla bağım
Hazan oldu gençlik çağım
Benim güzel anacığım

Çocuktum senin yanında
Saklardın beni canında
Yaşlandım ölüm anında
Benim güzel anacığım

Gittiğin dönülmez yoldu
Çektiğin acı son buldu
Yağan kar yorganın oldu
Benim güzel anacığım

İlk kez omuzuma aldım
Hıçkırdım sessiz ağladım
Elimle toprağa sardım
Benim güzel anacığım