Anaa Şiiri - Erkan Yılmaz

neden böyle insanlar neden böyle annee..
neden ellerimden tutan yok..
senin gibi anne..
neden tutan yok..
neden tek başima kalmiş gibiyim bu koskoca dünyadaa..anne..

neden ölüme isyan..eden ben..
neden ağlayan ben yanan ben..anne..
neden benim parmaklarım bomboş kaldi..
neden bir yüzügüm bile yok parmaklarımda..anne..

yolla arkadaşları görüyorum anne..
nerdeyse torunları bile olacak..annee..
benim ne bir sevgilim nede bir yavrum yok annee..
neden her geçtiğim yerde kolkola sevgililer dolaşirda ben tek başima hep gezerim..annee..
bu koskoca dünyayi tek başima gezerim annee..

neden ölüme isyan ederimde..ölmek öldürmek..günahtir diyorumda hiç sesimi duyan yok annee..
neden savaşmayi bu kadar çok sever bu insanlar anne..
savaşsiz bariş hiç olmazmi anne..savaşsiz zafer kazanilamazmi annee...

neden hiç bir şeyim rast gitmiyor anne..
nere baksam suratıma kapaniyor kapilar neden anne..
oysa ben kapinin zilini daha çalmadan..annee..
neden insanlar gözlerimin içine bakarken..
ellerinde salladiklari tespihler yere düşer..anne..
ben sabır küpümüyüm sanki annee..

oysa anne ben aşkida..özğürlüğüde..onlardan çok seviyorum anne..
neden zalimler zengin..neden iyiler fakir anne..
neden marmarislerde benimde bir teknem yok anne..
neden ben bu yoksulluğumla aç ve perişanken bile..
merhametimden cayamiyorum anne..

neden bazi çeteler devletimizi hortumlarda..bizim gibiler..
şiir köşelerinde şair olur..anne..
neden gözlerimdeki yaşlar akmiyor artık anne..
belkide ağlayacak halim olsa keşke anne..öyle bir ağlardimki..
denizler bile az kalirdi kesin.. anne..
ana gibi yar yok..okesinde anne..
oğul gibi sana yananda yoktur kesin anne..
seni çok seviyorum anneeeee...