Ana Yüreği Şiiri - Ümit Tuna

Nedir bu analarımız çektiği,
Bitmez ki hiç çileleri,
Her gün dertlerinin üzerine bir dert daha eklenir,
Ama yüzlerindeki tebessümü,
Bizden esirgemezler.

Ana yüreği,
Kıyamaz ki kuzusuna,
Beşikte yatan yavrusuna,
Aç yollayamaz işine kuzusunu.

İçine ok saplanır sanki,
Yavrusuna bir şey olduğunda,
Yavrusu bir defa öksürse,
Hemen biter yanında.

Ana yüreği,
Dayanamaz ki yavrusunun hasta olmasına,
Aç kalmasına,
Merhametlidir ana,
Yavrusu ne kadar hayırsız olsa da.

Hep canından bilir,
Asla bırakıp gitmez,
Anadır,
Dokuz ay karnında taşıdığı yetmez.

Yavrusu doksan yaşına girse de,
O onu bir bebek gibi sever,
Derdini dinler.

Ana yüreği,
Tam tükendim artık derken,
Yanında olur,
Tam hayattan ümidini kesmişken,
Güven verir.

Ana yüreği,
İki cihan bir araya gelse de,
Bulunmaz böyle bir sevgili! ...

ÇILGIN MUHASEBECİ