Ana ve Oğul Şiiri - Ali Metin Öksüz

Hülyalıydı bakışların nazenin
Gül kurusu kadar ürkekti tenin
Çiğ damlasından bir buseydin
Karanfil kokardı şerbetlerin
Sen bütün kadınlardan güzeldin
Çünkü benim annemdin...

Gözlerine Tanrı'nın nuru iner
Gönlünde ki ışıkla severdin
Papatya beyazlığıyla gülerken
Martı çığlıklarıyla dolardı bedenin
Sen bütün meleklerden güzeldin
Çünkü benim annemdin...

Çözülünce ak yıldızlarla donanmış
Siyah bir ırmağa dönüşürdü saçlarının örgüsü
Kirpiklerimde ki gümüş tarakla
Tarardım tel tel

Ve yaşardım katre katre
Her anını nakşederek ruhuma
Asırlar uzunluğunda bir sevda öyküsü
Sen bütün insanlardan güzeldin
Çünkü benim annemdin...

Bahar utanırdı bana bakan bakışlarından
Yarim kıskanırdı beni okşayan ellerinden
Kalbim dururdu benim için çarpan yüreğinden
Tabiat susuverirdi

Benim adımı terennüm ederken dudakların
Sen bütün dünyalardan güzeldin
Çünkü benim annemdin...

Unutamam uzak diyarlara giderken
Kara trenlerin ardından
Beyaz mendil sallayışını
Unutamam sana sunarken
Kırmızı kurdelalı Teğmenlik diplomamı
Her bir damlası

Yüreğimi ummana döndüren
O gizli ağlayışını
Unutamam hani hastalanınca bazan
Saçlarımda titreyeren o narin parmaklarının
Huzur sağnakları kadar masum
Şefkatli okşayışını

Sen bütün yıldızlardan güzeldin
Çünkü benim annemdin...

Oğlum diyen sesinde
Tükendi acılarım
Canım diyen dudaklarında
Yüceldi sevinçlerime
Yavrum diyen dilinde

Bayram yerine döndü hayatım
Sen bütün kainatlardan güzeldin
Çünkü benim annemdin...

Ben hiç yakıştıramadım ve konduramadım
Cıvıl cıvıl hayaline
O melun ölümü
Her sabah mezarına bırakıyorum
Kalbimle birlikte

Bir kırmızı gülünü
Rabbim neden reva gördü ikimize
Bu onulmaz zulümü
Bitsin bu ayrılık, bu zulmet
Ve bu kahreden hasret
Sabret..

Birgün sana ebediyen geleceğim anne
O gizemli kapıda karşılayıp
Lütfen tutarmısın elimi
Sen bütün cennetlerden güzeldin
Çünkü benim annemdin...