Ayrılışın beni kalbimden vurdu
Çok uğraştım sensiz olmadı.. Ana
O nasıl şefkatti, nasıl esrardı
Senden sonra yüzüm gülmedi.. Ana
Uykunu terkettin ninni söyledin
Gece ortasında beşik salladın
Mevlama yalvardın sağlık diledin
Ah! Derdime yanan kalmadı... Ana
İlk senden öğrendim ilmihalimi
Senden aldım lisanımı, dilimi
Acı tatlı sen doğrulttun belimi
Hiçbiri gücüne gitmedi.. Ana
Altı can büyüttün, kol kanat gerdin
Ufkunu bize açtın unuttun derdin
Bütün cefamızı hayra yordun
Bir kere gül benzin solmadı Ana
Gül gibi konmuştun bostanımıza
Hal katar can katardın canımıza
Helal sofra serdin hep önümüze
Haramı bünyemiz bilmedi Ana
(Horasan - Ramazan Bayramı Arefesi - 1984)
Seyyah SaidoğluKayıt Tarihi : 4.2.2007 20:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zulmün Çemberinde Sabrın Zaferi
![Seyyah Saidoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/02/04/ana-turkusu-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!