Ana Şiiri Şiiri - Jabir Poorbageri

'acımdan öldüm
dünbə yə döndün
nə nə m gə lincə
yıxıldım, öldüm'
evet
acım,ac
bu yumurtayı bile yapa bilmedim!
hatta
babam da bövrü üste uzandı
acık ac
eye be bu çayi nasıl demlerler?
bu sofrayi
bu sofrayi nasıl açarlar?
bak anam:
dedim ya
ha sütünü emmiştim;
ya ardınca kaçmışdım
aglamıştım
öyle seviyorum.
seviyorum kendimi,
tam senin için
seni babamdan dolayı
ve
babami ülkemden dolayı
toprakdan dolayı
yaşamdan,insandan, kantardan dolayı.
her tarafimla
yanıyorum
artık yazamıram
kalemlerim egilmek üzere
kağıtlarım kararır
ve
bahtım karardıkca
sen saçlarini ağardısan
sırf menim için
sırf menim için
he
kağıtlarim tükendikce
saçların ağarır
ve
babam yaşlandıkca
dişlerinde dökülür
mense
tam şehirde dolanıram
yanır-yanır yanıram
insanları gördükce uduzuram
cayıram
hele:
saatler tenbelledikce
yanlız ağlamak kalır ogluna
oysa
kendimdende utanıram,
dolanıram,
yanıram,
ve
her adım senden uzaklaşdıkca
göz yaşların
su gibi kumkumama doluşur
acalıram
susayıram
yoruluram
tıpkı babam gibi
ama
süyledim ya
su gibi sevgi bu
bal gibi temiz
ve
göz yaşı gibi günahsiz,kadim
biliyorsun,
psikolokları bırak
hep yalan anlattılar
hep yalan anlattılar
sen mana demişken:
kendimi,sevirem
seni,sevirem
babamı,seviram
şu yumurtayı nasıl yaparlar ahir? !
çayı bile demlemeyi bacarmiram
lütfen
lütfen
lütfen
sofrayı aşarmısın? !
altın meyveleri sen koparıyorsun dalından.