Ana sevgisi, hani övülmüş ya Rabbimiz tarafından.
Kutsal bilmişiz, canımızı bile esirgemeyiz anamızdan.
Lakin ben saklıyorum bu sözleri hep çocuklarımdan.
Utanıyorum, saklayıp söylemedikleri duygularından.
Hissediyorum içlerinden ey baba diye geçirdiklerini.
Biliyoruz hem baba, hem ana olmak istediğini.
Lakin olmuyor be baba, herkeste olan ana sevgisini,
Biz yaşamadık, nerden buldun bu yaratık gibisini.
Varken bile ne sevgisi oldu bize ne de şefkati.
Ne doyasıya sarıldı, ne de yastık oldu dizi.
Hep bağırdı, haykırdı komşulara gitti sesi.
Hele sabahları okula gidişimiz, it gibi parçaladı bizi
Sanki yüzüme bakıp diyorlar bu nasıl hayat baba.
Neden bulamadın insan gibi bir kadın dünyada.
Diyemiyorum çocuklar, bende soruyorum Yaradan’a.
Diliyorum Rabbimden o sevgi, nasip olsun çocuklarına.
28.09.2008/İstanbul
Necdet Cemal OcakKayıt Tarihi : 26.12.2009 17:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ana sevgisi, hani övülmüş ya Rabbimiz tarafından.
Kutsal bilmişiz, canımızı bile esirgemeyiz anamızdan.
Lakin ben saklıyorum bu sözleri hep çocuklarımdan.
Utanıyorum, saklayıp söylemedikleri duygularından.
evet ana gibi yar yok. çok değerli bir çalışma. yüreğinize sağlık. saygılar.
O kadar o kadar etkilendim ki. Çocukların tabiki babaya ihtiyaçları var ama anne gibi olabili mi.?
Hiç bir yavrunun annesiz ve/veya yabancı biriyle büyümeleri kadar acı bir şey olamaz.Öyle şeyler geçiyor ki içimden yazmaya mecal kalmadı Sn.OCAK
Duyguların aktarımını kutluyorum.
Saygılar+10 puan
BEĞENİYLE OKUDUM KUTLARIM SİZİ
GÖNLÜNÜZ ŞEN İLHAMINIZ BOL OLSUN
SAYGI VE SEVGİLERİMLE +10 PUAN
TÜM YORUMLAR (20)