Ana rahmine Şiiri - Vahap Özdemir

sancılı bir rahmin ağzında kalmış adım,
Kan ter akıyor gözlerinden anamın..
Hissettim ki,
Bana ait olan,
Cennet çiğnenmiş ayakları altında..
İnsana benzer yalancılar dolu yaşantımda,
Sanırsın rahmin acısı kollarımda,
Çiçek böcek mutluluk beklerken,
Bir bıçak kitlendi omzuma..
Gül kırmızısı asbablarımız,
Çocuk yanım patladı bombalarca..
Nefes almak zulümken bu vebada,
Bedenim döndü yine rahmin toprağına..

Minicik bir yüreğim vardı,
Altından değerliydi yaşantım,
Yakıtlar gömülü sınırlarım arasında,
Gül bahçesinde solmuș bir çocuğum ben..
Parçalandı bedenim,
Kırıldı kaburgalarım,
Nefes almak bile zulümken şu vebada,
Yakıtlar gün yüzünde,
Bedenim yine rahmin toprağında..
Çocuk bedenim dünyaya ait değilken,
Yarınlara gözümüzü açmak çaresizlik,
Göz yumarak,
Düştüm yine çaresizce,
Ana rahmine..
Gül toprağına..