Ana Rahmi Cennetinde Şiiri - Esma Özdemir

Öksüzüm, sabîyim, bir başına
Sensizim...
Sızlıyor canım
Sızlıyor
İstanbul'un ve Dünyanın
Ve dahi bütün denizlerin
Orta yerindeyim...

Yalnızım Annem
Yapayalnızım...
Daha ne olsun tomurcuğum!
Yürek atışım
Kalbim...
Sensizim, kimsesizim
Sessiz...

Büyüdükçe eksilmişim
Eksildikçe
Bir yumruya dönüşmüşüm! ...
Yoksun artık
Yanımda yoksun!

Sesin kulaklarımda
İsmin dilimde
Bakışın, gözlerimin ta içinde...
Ben sendeyim Anne Bülbülüm!
Sen neredesin...
Şimdi, hangi uzak alemde?

Küçülmüşüm bak, büyüdükçe!
İsterim, yeniden kıvrılmak
Sarılmak ve
Uyumak, bebekler gibi
Koynunda uyumak! ..

Beslenmek
Senin kanınla, canınla
Özsuyunla...
Yeniden doğmak, Seninle
Ana rahminde! ...

Kucakla beni
Üşüyorum Anne! ..

Yoğur beni yeniden
O sonsuz sevginle! ..

Sen, bu fânî dünyadayken Anne
Sanırdım...
Sanırdım ki babalardır
Evin temeli, direği...
Kardeşlerdir çatısı, sıvası..
Bacılardır ocağı, bacası, çırası...
Ve küçük çocuklardır
O evin neşe kaynağı..!

Meğer..
Meğer ki Senmişsin, Canım
Bütün o yuvanın temeli...
Çatısı, bacası, direği
Senmişsin!
Ocağı Senmişsin, Gülüm...
Tüten Ocağı!
Ve bütün ailemizin pür neşesi...
Varlığımızın tamamı
Senmişsin Sultanım!

Kibarım, goncam
Bahardalım...
Ah benim hükümdarım
Devletlim, en sevgilim
Senmişsin!

Ah benim dişice aslanım!
Annelerin annesi
Yiğitler yiğidi, kraliçem
Şahım, Süleymanım
Cananım, neredesin?

Pembe yanaklı, ak gerdanlı
Şeftali çiçeğim!
Sen mi öldün sanki, Sen mi
Canım Anneciğim
Birtaneciğim!

Hayır Sultanım!
Selvi Ağacım
Sarı Gelinim
Bülbül avazlım, hayır!
Ben öldüm, ben...
En küçük kuzun
Esma Kızın, ben!

Sen varsın
Hep yaşıyorsun
Bende, bizde
Ailemizde...
Her daim de var olacaksın
Güldanem
Kalbimizin içinde, özümüzde
Öylece!
Bir çekirdek, bir tohum olarak
Yaşayacaksın ilelebet
Göğsümüzün çitinde!

Peki, ben
Nerede kalacağım Anne?
Nasıl yaşayacağım
Öksüz, çaresiz ve
Boynu bükük
Ben böyle?

Ah Anam, garip Anam
Anneciğim!
Kadersizim! Gülüm...
Sen, beni sakla içinde ne olur
İlk günkü gibi sakla yine!
Dokuz ay değil
Ta ki kıyamete!
Sakla beni öyle
Ne olur
Dokuz evladın gibi!

Aklım sensin, fikrimde sen
Ruhumu kaplıyor sonsuz hasretin
Canım, cananım
Gözbebeğim sensin, birtanem
Annem! :
Çok özlüyorum seni çok!
Ne olur, al beni koynuna yine;
Sarıl bana sımsıcak kollarınla!

Yaşayayım hep seninle
Ana rahmi cennetinde!