Bi zamanlar buralardan çıkıyor nur gibi yüz
Ana yorgun baba bitkin ama mevsim de o güz
O çocuk ay gibi parlar gülüşünden bi yüzün
Ananın kalbide ondan atıyor verme hüzün
Büyüdün bir ağacın gölgesinin tek fidanı
Buralardan yürüdün burda yedin ilk azığı
Ana yaşlandı ve başlar sınavın geldi sıran
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta