Ana Okulu Şiiri - Mustafa Zincirkiran

Bir sevgi bahçesi şefkat yuvası
İnsanın gönlüne ferahlık verir.
Yoğunlaşır orda çocuk duası
İnsanın gönlüne ferahlık verir.

Tomurcuk güllüdür misler kokulu
Oyuncak dünyalı hayâl dokulu
İlk göz ağrımızdır ana okulu
İnsanın gönlüne ferahlık verir.

Papatya sınıfı, gül var lâle var
Oyunlardan ront var, bazen bale var
Kürşat var, Nidasu, bir de Hâle var
İnsanın gönlüne ferahlık verir.

Güvenlidir baba ocağı kadar
Sıcacıktır anne kucağı kadar
Öğrenci sevilir çocuğu kadar
İnsanın gönlüne ferahlık verir.

Çocukta hîle yok, kopya bilmezler
Gülerseniz güler, yoksa gülmezler
Haber onlardadır, kolay vermezler
İnsanın gönlüne ferahlık verir.

Müdiremiz bilge, hata barınmaz
Melek Hanım melek, kanat görünmez
Gülten Hanım çalışkandır erinmez
İnsanın gönlüne ferahlık verir.

Eğitime bu okulda başlanır
Çocuk bilim kültür ile işlenir
Behlül de kaydolsa inan hoşlanır
İnsanın gönlüne ferahlık verir.