Ana Kucağına Bıraktım Kendimi...!

Bu sabah yine yalnızım...
Sabahın beşi,
Düştüm yollara...
Ana kucağına... sevgiye...
Yıllarca tükenmeyen, arttıkça artan,
Gerçek sevgiye, şefkate...
Ana kucağına bıraktım kendimi...
Bu sabah...

Çekilen bunca sıkıntılara, izdıraba,açlığa, sefalete rağmen
Bitmeyen...tükenmeyen sevgiliye, sevgiye...
Asla '' ah '' demeyen...
''Of '' denilmesi yasaklanan...
Vahyin yönlendirdiği sevgiye...
Ana kucağına bıraktım kendimi...
Bu sabah...

Yine yollardayım...
Yollar sıkıldı... Ben sıkılmadım...
''Cennet anaların ayağı altında ''...yaa...
Bende anaların bastığı o yoldayım...
Bir daha,bir daha...bir daha...
Cennet yolunda...
Bir dua alabilirmiyim diye...
Ana kucağına bıraktım kendimi...
Bu sabah...

Veysel Karani misali...
Hani...
Peygamberi,anasını bırakıp ta ziyaret edememişti ya...
Anasını hasta yatağında yalnız bırakamamıştı...
O Karani ki Resulun emanetini hak etmişti...
Ana kucağına bırakmıştı kendini...
Veysel Karani yi örnek alma adına...
O yalnızlığı dindirme adına...
O hak yolda yürüyenler adına...
Allah aşkına... Resul aşkına...
Ana kucağına bıraktım kendimi...
Bu sabah...

Sen hiç uyurken ananı izledin mi...?
Nasıl da yılların yorgunluğuyla uyumaya çalışıyor...
Uykusunun her anı, seni doğururken çektiği acılar misali...
Hiç düşündün mü, sen aklına geldiğinde nasılda gözleri doluyor...
Ana şefkatini yaşamadın mı yoksa...
Sen ana olmadın mı..? .Baba olmadın mı...?
Ana kucağına bıraktım kendimi...
Bu sabah...

Bu sabah öyle bir sabah ki...
Rahmetin bolca indiği...
Duanın ana kucağından bolca yükseldiği...
O muhteşem sabahlardan...
Onun gülümsemesini görmek...
Eksikliği hissettirmemek...
Gökten süzülen yağmur gibi gönüllere akmak...
Gönüllere serinlik vermek...
''Ah '' dememek...
'' Of ''dedirtmemek...
Hz. İbrahim i yakmayan ateşin, onu serinletmesi gibi...
Cehenneme karşı kalkan olacak o serinliğe...
Ana kucağına bıraktım kendimi...
Bu sabah...

Keşke sabahlar hiç bitmese...
Yanan ışık sönmese...
Gidenler unutulmasa...
Gidenlerin hatıraları ve hatırları unutulmasa...
Sen ağlamasan, ben ağlamasam...
Unutturanlar unutulsa...
Ana kucağının sıcaklığı, şefkati bizi ısıtsa...
Ana kucağına bıraktım kendimi...
Bu sabah...

Unutma...!
sabahlar hep var olacak...
Karanlıklar hep aydınlanacak...
Güneş yine doğacak...
İstiyorum ki,:
Güneş seni yatağında yakalamasın,
Günün aydınlık olsun,
Duan olsun,
Ana kucağına bırak kendini,
Ana kucağına bıraktım kedimi,,,
Bu sabah...

Bu sabah:
Şeytanların sabahı değil...
Aydınlığı karanlığa gömenlerin,
Hoşgörüyü nefrete dönüştürenlerin,
Aldanan ve aldatanların sabahı değil...
Helal süt emmişlerin,
Sütün hakkını verenlerin sabahı bu sabah...
Şeytanın çarığını giyenlerin sabahı değil...
Duaların sabahı...
İşte böyle bir sabah ta...
Ana kucağına bıraktım kendimi...
Bu sabah...

Ne sen sor, ne ben söyleyeyim...
Adını sen koy istersen bu sabahın...?
Sonra ki sabahlar da aynı olsun...
Sabahlar hep aynı devam etsin...
Hep aydınlık olsun...
Güneş yine ısıtsın...
Ana kucağı yine cehenneme kalkan olsun...
Hepimize yol göstersin...
Mezarımızın başında duranlar ve
Aşağıda, bizler pişmanlık duymayalım...
Cehennemin odunları olmayalım, odunlaşarak...
Sabahın aydın olsun...
Kendimizi ana kucağına bırakalım...
Her sabah...
10-11-2014