Ana Kucağı Şiiri - Alper Kürük

Beni saran kollar
Bunlar değildi önce,
Şevkatle sarılan o kollar
Vücuduma değince
Ana sevgisi kalbimi yakardı...

Başımı koyduğum bu diz
Eski diz değil
Ki o beşikti benim için,
Ağladığımda o iki ayak
Beni sallardı.

Şimdi sarılan kollar
Şimdi açılan kucak
Aşk karışmış bir ömrü paylaşmak için
Beni sarar,bana açık.
Kollar var,dizler var yine
Ama,bambaşka sevgisiyle
Nerde o analık?