hayatta kalan organik son bağlantısıyla da
vedalaşınca insan, sessiz sedasız
neticenin ne olduğunu düşünür
ve hesaplaşacak nedenler arar durur!
plasenta içerisindeki varlığını hatırlayamaz,
asla hatırlayamayacak da..
kendisine olan inancından ziyade
sarıldığı o eşsiz kucağı yitirdiğini düşünür;
ana kucağını..
hâlbuki, anne de sarılacak parçayı yitirmiştir!
evlâd, dünya döngüsünde canına pişekâr
ana ise, pişekâr'ın sancısı, Allah'a ısmarlaması!
18.02.2025/23.30
Akyazı
Kayıt Tarihi : 27.4.2025 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!