Ana Kucağı Şiiri - Mustafa Duyar

Seni sevdim, sevildim,
yaşanan bu hayatta
ben seni üzmezdim.

ağlayanlarla ağlayıp
dar günlere olanlara dost olandın
bizlere sevmeyi öğreten
devamlı nasihatlarda bulunandın

seni sevmiştim
kendi canımdan bile üstün
sevgin kalbimden silinmeyecek
Azrail gelip aldı benim yanımdan
şimdi bu dünyada yoksun
gözlerim ağlasa
beni duymazsınki kaldım çaresiz.

yaradan Allah a
elimi açıp dualar ediyorum
mezarına çiçek koydum
beni koklarsın diye.

kaderimizde varmış
seninle ayrı yaşamak
sel gibi akan gözyaşlarımı
hasretlik cekerek silmek.

Şimdi senden ayrıyım
ağlasam sızlasamda duyar mısın
seni çok özlediğim kadar
sende beni özler misin

annem ac koynunu ansızın gelirim
beni kollarınla bağrına basıp
evladım geldi diye
ağlayan olursun
ben akan gözyaşlarını silerim.
o güzel vucuduna sarılan olurum

15 NİSAN 2014
SAAT.10.06