Ana Kucağı Şiiri - Haydar Gezmiş

Nice zaman ayrı kaldım anamdan,
Ana ekmeklerin pişer oldu mu?
Hasret kaldım senin tatlı kucağan,
Ana göz yaşların diner oldu mu?

Akşam yattığımda hayalimdesin,
Geceler düşümün menbağındasın;
Sabah kalktığımda sanki benimlesin,
Ana hasretleğin biter oldu mu?

Gönlüm senin ile dolup taştıkça,
Hayal kanat açıp sana uçtukça;
Şefkat kucağına başım koydukça,
Ana acıların söner oldu mu?

Beni uğurlarken söylediklerin,
“Unutma! bunları yap.” dediklerin;
Umut dolu,ışık dolu gözlerin,
Ana beklediğin tamam oldu mu?

Memleket yolunun uzaklığına;
Ana kucağının sıcaklığına,
Damla,damla akan göz yaşlarına,
Ana solan rengin normal oldu mu?

Tandırı yakıp da yemek yapardın,
Evlatlarım yesin diye bakardın,
Yazın sıcağında “tezek” yakardın;
Ana tandırların tüter oldu mu?




Nisan 1982-BURSA