Ana Kraliçem Şiiri - Engin Yüksel

Uçları kırılmış, kıvrılmış, kırışmış
Eski resimlerde gördüm seni.
Bebeksin, çocuksun, küçüksün
Benim gibi...
Kucağında tutuyor büyükannem
Senin beni tuttuğun gibi...
Düşünüyorum ana kraliçem;
Hep bir anadan doğmuşuz
Çırılçıplak...
Analarımızı da bir anadan,
Var etmiş Yaradan...
Analarımız doğuran, doyuran!
Ana olmak ne zor ana kraliçem!
Ana olmak ne güzel!
Uçları kırılmış, kıvrılmış, sararmış
Eski resimlerde gördüm seni;
Küçüksün, çocuk bakışların var
Benim gibi...
Güzeller güzeli anam;
İnsanlar içinde candan
Bağlı olduğum dostum;
Yavrusuna taht kurup,
Baht kuramayan kraliçem.
Karnımı doyuran helalliğim;
Senin ak sütün anam...
Çok sıkıntı çektim şu dünyada;
Eziyet çektim, bitkin düştüm
Sustum, sen ağladın kraliçem.
Yeri geldi anama avradıma sövdü;
Anası danası, soyu sopu...
Senden doğduğuma pişman edip,
Emdiğim sütü burnumdan getirdiler!
Dualarını asla eksik etmedin üstümden
Anam, kraliçem...
Hayat, acımasız bir hayta;
Anamı belleyip satan,
İçimde ki, dışımda ki düşman...
Bu düşman ki;
Anasının ipini satmış, anasının gözü;
Güzel anam, kraliçem;
Biliyorum bir gün sana döneceğim;
Kucağımda anasının körpe kuzusu...
Başımı koyup dizlerine,
Yavrum, kuzum diye başlayan
Dizelerini dinleyeceğim...
Ve biliyorum
Ağlayacağım güzel anam, kraliçem;
Ağlamama alışık,
Ağlamamın anlamını bilen insanım...