ANA KOKUSU
Karnına çekip, yapıştırdığı dizlerini, kollarıyla sarıp birbirine kenetlemiş,alnını diz kapaklarına yapıştırmış,hareketsiz oturuyordu.
Gözleri kapalı,sanki sinir uçları boşa alınmışçasına,hiçbir şey hissetmiyor,duymuyor,adeta tüm duyguları buz tutmuştu.
Adının seslenilmesi üzerine,rüyadan uyanırmışçasına,başını kaldırıp,gözlerini açtı.Dışarıdan birilerinin Kur’an okuyan sesleri yankılandı kulaklarında.
Teyzesi başucunda dikilmiş,
-Kızım,bomboş böyle bu odada oturup durman doğrumu sence? Hiç değilse bir “Yâ-Sin” okusaydın.Sonrada kadıncağızı yalnız bırak.Günlerdir çektiği acıları dindi elhamdudillah.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta