Ana Kara... Şiiri - Melike Şahnaz

elveda meyhanecinin keman solosu gibi
üç cemre

toprağa
havaya
suya (sırayı da karıştırmış olabilirim aslında)

hani kemiklerinin ısınmaya başladığı günler varya
çoğu bahar diyor ona
sakın gözüm sen aldanma
'gözüm' dedim ama
ben doğulu da değilim aslında

yakın batının sam yeli saçlarımın her teli
fikrim,
zikrimden ibaret çoğumuz gibi
fazladan biraz az yalnızlık, hepimizinkisi...
karar içilen kahve misali

ve evet!
agora meyhanesi...

şarkılarla mevsimler
rakıyla kan karışınca
parçalanıyor anakara
bahar oluyor sonra

yaprak

çicek

iliklerine kadar hıdrellez.

çingene kadının halka küpesinde piri reis,
onaltıgen bir his...

yanmamak için dizlerini kırıyorsun,
ateş üzerinde.
hep arıyorsun
neyi aradığını bilmeyerek.

tüm bunların adını bahar koyuyorsun
çaresiz!
eriğin dallarına uzanıyorsun
ve değdiğin anda herşey oluyorsun

bu bahar mı?

eriğe varmalısın!

ve bu bahar
-sarmaş,,,dolaş... -

dolaşmalısın....