bu gece yalnızlığımı asıyorum
sokak lambalarının üşümüşlüğüne.
rengi olamayan ve hep kanayan
gölgelerimin ayak seslerini bırakarak
terk ediyorum rengi azap şehrini
bu gece ey sevgili bu gece.
toprağın rahmine düşeceğim
bilmediğim yerlere öleceğim
uzat hayallerini, gel ört beni…
hüzünlen tırmala tırmala! yokluğumu
toprağın rahmine, bir gözyaşın damlasın
kalp gözünün kirpiğinden
ama ne olursun özden…
bilmeliydin
iki kabir arasıydı tüm muhabbetlerimiz
bilinçli ya da bilinçsiz...
hep bu iki nokta arasıydı güzelliklerimiz
ne garip değil mi! bir türlü anlayamadık!
bizi nereye götürecekti bu gel-gitlerimiz
çoğaldıkça çoğaldı belkilerimiz
hem de toprak kadar, mavilik kadar
ah kim bilir nerededir
yürek-den-izimdeki med ve cezirlerimiz…
bir bilsen ki ben sıfırım
hoşgörü kâbesinin yamaçlarında.
ey küçük dünya!
bir bilseydin eğer,
ateşlere nefeslendiğimi
ateş soluyup mavi/ye d/erdiğimi
tek nefeste, kalp g_özün de y_anardı.
ve hayata 'bence' bakardın
işte o zaman anlardın
yalın düşlerimde seni çizdiğimi
dokunmasız saf, duru ve kültsüz…
zaman mevhumunu eşeliyorum
zamansızlığın debdebesinde
ana kabrinden düşüyorum toprağın rahmine
dokunma bana yanarsın ey sevgili.
dokunma!
Kayıt Tarihi : 21.5.2005 13:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dokunma!'
Bu yürek yangınında kimler yanmaz ki.tebrikler candostum.Kalemin daim ola.
Ana Kabrinden Toprak Rahmine
bu gece yalnızlığımı asıyorum
sokak lambalarının üşümüşlüğüne.
rengi olamayan ve hep kanayan
gölgelerimin ayak seslerini bırakarak
terk ediyorum rengi azap şehrini
bu gece ey sevgili bu gece.
toprağın rahmine düşeceğim
bilmediğim yerlere öleceğim
uzat hayallerini, gel ört beni…
hüzünlen tırmala tırmala! yokluğumu
toprağın rahmine, bir gözyaşın damlasın
kalp gözünün kirpiğinden
ama ne olursun özden…
bilmeliydin
iki kabir arasıydı tüm muhabbetlerimiz
bilinçli ya da bilinçsiz...
hep bu iki nokta arasıydı güzelliklerimiz
ne garip değil mi! bir türlü anlayamadık!
bizi nereye götürecekti bu gel-gitlerimiz
çoğaldıkça çoğaldı belkilerimiz
hem de toprak kadar, mavilik kadar
ah kim bilir nerededir
yürek-den-izimdeki med ve cezirlerimiz…
bir bilsen ki ben sıfırım
hoşgörü kâbesinin yamaçlarında.
ey küçük dünya!
bir bilseydin eğer,
ateşlere nefeslendiğimi
ateş soluyup mavi/ye d/erdiğimi
tek nefeste, kalp g_özün de y_anardı.
ve hayata 'bence' bakardın
işte o zaman anlardın
yalın düşlerimde seni çizdiğimi
dokunmasız saf, duru ve kültsüz…
zaman mevhumunu eşeliyorum
zamansızlığın debdebesinde
ana kabrinden düşüyorum toprağın rahmine
dokunma bana yanarsın ey sevgili.
dokunma!
SÖZLER DERİNLERDEN GELMİŞ................
TEBRİKLER..........
İlginc bir üslübunuz var..! Güzel şiirlerinizden ötürü tebrik ederim... Şiirlerinizi okuyunca Hak aşığı olduğunuzu düsündüm.. Yanılıyormuyum..!
gerisi yureginden akmis sairin... kutluyorum dost..
TÜM YORUMLAR (7)