Ana Hasreti Şiiri - Hamit Kalkan

Dün geceydi.
Anayı anlatan ne varsa; türkü, şarkı hatta şiir.
Ağlayarak dinledim hepsini bir biir.
Acıdı. sağımda solumda. Hatta ayağım elim
Tirtir titredi hem de tüm bedenim.
İki elimle iki gözümdeki yaşları silip
Dinlenmek istedim biraz nefeslenip.
Yok be durmak bilmiyordu hıçkırıklarım
Düğümlendikçe boğazıma
Boş odada yankılanıyordu ağlamaklı sesim
Bir ara ölüyorum sandım. Sanki duracaktı nefesim.

Ve yavaşça balkona çıkıp
Anamı görmek istedim gökyüzüne bakıp
Çok yorgundu masumca bakışım.
Ay buluttaydı yıldızlar kayıp
Elimi açtım göğe doğru
Allaha idi tüm yalvarışım.
Bir melek edasında anamım ruhu
Açılan avuçlarıma konsun diye.

Offff Yine bir hüzün çöktü yüzüme
Bakışlarımla anamın resmini çizdim gökyüzüne
Öyle çizdim ki kapladı sanki tüm semayı.
Biliyorum anam, şimdi sen cennettesin
O kadar çok istiyorum ki yanında olmayı.

Bak işte gördüm. Aha şuradasın.
Tam güneşin doğduğu yerde.
Yüzün o kadar parlak ki. Ay utandı senden
Yıldızlar çıkamaz oldu. saklandığı yerde.
Bak uzattım elimi. Hadi tut ellerimden
Son bir defa daha öp gözlerimden.
Seni cennetin de saklasın. Budur Allahtan tek duam.
Hasretin zor. Hadi bağrına bas beni de ANAM.