Ana Deyince Şiiri - Cem Kamalı

Ana deyince aklıma;
Su gelir, ekmek gelir, toprak gelir,
Ve yağmur, ve güneş, ve ay.
Helâl lokma düşer avuçlarıma,
Emek damlar ardından.
Yüreğime yudum yudum sevgi dolar,
Yeryüzünü temizleyen,
İçimdeki karanlığı aydınlatan,
Bir bakış gelir gözlerime.
Cennetin kapılarını aralayan,
Elleri elim, ayakları ayağım,
Gözleri gözüm, kulakları kulağım,
Canım canı olan bir can gelir aklıma.
Ana demek;
Fedakârlık demektir.
Nasıl sevmem,
Allah sermişken cenneti ayaklarının altına.
Nasıl öpmem o ayaklardan,
Ömrüm boyunca.
Bir gün ile biçilmez değeri,
Bir ömür harcasan yetmez anaya..

Cem Kamalı