Ana Dersem Şiiri - Kemal Berk

Ana dersem ana, adını andıkça
Gözüme fer gelir, gönlüme derman
Sesleri özüme ferman
Ummandan ummana akan
Damarımda çağlayan bir kan
Evrene sığmayan yüceliğin
Bir cümle alemi başında toplayışın
Kızarken bile gülümseyişin
Seni gebertirim çocuk derdin ya hani
O anda bile ayrı bir sevişin
Hâlâ kulaklarımda
Mıknatıs bile senin kadar çekemezmiş kendine
Bir başkaydın vallahi
Sen gittin, tarumar oldu ortalık
Ortaklıklar bir bir bozuldu
Çiçekler kaktüse döndü
Güllerin dikeni batar oldu
Sen neymişsin be ANNEM
Kanatların ne kadar gelişmiş
Hele o küçücük yüreğin
Hepimizi içinde toplardın
Seni daha çok sevdim.
Şimdi daha da çok seviyorum
Ve de özlüyorum
Yaktın bizi
Kül'özüne dönderdin
Mekanın cennet olsun
Kemal'eren/Kemal Berk