Ana Demişler Şiiri - Ahmet Bulut

Dokuz ay karnında taşır yavrusun;

Acı duymaz, taki onu korusun,

Eğer konuşursak sözün doğrusun,

Çilenin adına, ana demişler.

Olup bitenleri hayra yordurur;

Sevgi yayar, kötülükten caydırır,

Yiyemez yedirir, giymez giydirir,

Cefakâr kadına, ana demişler.

Şefkatle başına toplar herkesi;

Dünyalara bedel bir tek nefesi,

Arının balından lezzetli sesi,

Dünyanın tadına, ana demişler.

Bekler yavrusunu uyumaz gece;

Güzel ninnileri, dilinde hece,

Yapılmaz tarifi, yüceden yüce,

Gönül muradına, ana demişler.

Vefa örneğidir, unutmaz andın;

Yıkar cehaletin korkulu bendin,

Evladı uğruna düşünmez kendin,

Yürek feryadına, ana demişler.

Sırmadan saçına, düşse de aklar;

Sever yavrusunu okşayıp koklar,

Güvenmez gözüne, canından saklar,

Melek kanadına, ana demişler.

Şair Bulut; döner bakar ardına;

Doyum olmaz, insanların merdine,

Oğlum kızım derde, koşar yardıma,

Hakk'ın imdadına, ana demişler…