Ana Can Şiiri - Gürbüz Papağan

Son bahar ayları bir akşam vakti,
Turna sedasını duydum ana can,
Ruhumu dinmeyen acılar sardı,
Hasret ateşinde yandım ana can,

Gurbette umutlar dönüştü zara,
Ayrılık dumanı çöktü dağlara,
Arzular dizildi bir bir yollara,
Esen rüzgarlara sordum ana can,

Beş vakit resmine yüzüm sürerek,
Bir gün kavuşmayı niyet ederek,
Gurbetin kahrını katık diyerek,
Hasretin içine koydun ana can,

Her gece ismini sayıklasamda,
Kalkıp başucumda bulamasamda,
Güzel hayalini mumyalayıpta,
Gönül müzesine koydum ana can,

Sen orda ben burda sanma kolaydır,
Kavrulan yürektir ezilen candır,
Gürbüzüm gurbette çoktan beridir,
Başımı taşlara koydum ana can,